DAY OUT. (स्मृतिका पानाहरु)

“कत्ति धेरै हिउँ परेको है।” उस्ले झ्याल बाहिर हेर्दै भनिन् “तिमीलाई यसरी हिउँ परेको बेला के गर्न मन लाग्छ? मलाई त सिरकमा बेरिएर सुत्‍न मन लाग्छ।” उस्का कुराहरु अजिबका हुन्थे, प्रश्‍न तेर्साइ नसक्दै आफ्नो तर्फबाट उत्तर पनि दिने। आफू जन्मे हुर्केको ठाउँ सबैलाई प्यारो लाग्छ। र अर्को पनि एउटा ठाउँ हुन्छ जहाँ आफू नजन्मे पनि

Day Out #1

Nov 02 2024 शनिवार दिनको 12:25 पछाडिको सिटमा सम्झना दिदी र समीक्षा बैनी तिहारको बिषयमा कुरा गर्दै थिए। मेरो ध्यान कुरामा भन्दा अगाडि बाटोमा थियो। पाँच वटा बाटो छुट्टिने राउण्‍डरोटमा पुग्दा मेरो गाडिको गति 20km/h भन्दा कम थियो। त्यसैबेला उस्तै दिशाबाट आएको टेस्ला गाडि र मेरो गाडि ठोक्किन पुग्यो। सम्पुर्ण विवरण उल्लेख गर्नु अघि कोरियनहरुको

www.ekahaniharu.com

घरमा तिनवटा पोथि कुखुरा छ। एउटाले औथ्रा खोज्दै रहेछ क्क्.. क्क्.. गर्दै घर को चक्कर लगाउदै छ। साँझको ६ बजेको हुनुपर्छ शिव मन्दिरमा गुन्जेको आरती मधुरो सुनिन्दै छ। छिमेकि घरहरुमा तिहुन पाक्दै गरेको वास्‍ना घरी घरी नाकैमा ठोकिन्दै छ। म ति सवै कुराहरु सुनेर पनि नसुने झै ‍एकोहोरी रहेको छु। पन्ध्र वर्ष पुरानो टिनको बाकस

भूमिका

जब हिउँद सुरु हुन्छ र चिसो रसिया अझ चिसो हुन्छ। तब हजारौ साइबेरियन पक्षीहरु आफूलाई बचाइ राख्‍न रसिया छोडेर नेपाल,भारत,पाकिस्तान तथा दक्षिण कोरिया सम्म पुग्‍ने गर्छन। केहि युरोप तथा अफ्रिकि मुलुक सम्म पनि पुग्‍ने गर्छन। अन्‍तत जब हिउँद सकिएर गर्मिले आफ्नो जवानी टेक्न थाल्छ, तब ती पक्षीहरु फेरि आफ्नै घर फर्किएर जान्छन। तर कहानी यति

बुबाको मुख हेर्ने दिन

कुनै कुराको अभावले धेरै दुःख दिन्छ या केही प्राप्तिको चाहनाले बढी‍ सताउछ? त्यसो त मानिसका इच्छा चाहनाहरुको कुनै परिधि छैन, यो अनन्त सम्म थपि नै रहन्छ। त्यसवेला मेरो इच्छा चाहना जे नाम दिए पनि एउटै थियो, साइकल कुदाउने। गाउँमा मेरो बाल्यकालको साथी सन्जितसँग थियो साइकल, उसैले कुदाउन सिकाउदै थियो। जति जोडले पैडल मारेपनि स्पिड कुदेन

फिक्का मुस्कान्

           शनिवारको दिन थियो , यो छुट्टीको दिन कुनै दशैँभन्दा कम रमाइलो हुन्‍न मेरो लागि। जिन्दगीको दौडधुप,तनाब सबै भुलेर खुल्ला पन्छी जस्तै जिउछु म यो दिन। न मलाई कुनै रेस्टुराँमा गएर एक्लै खाना खानु लाज लाग्छ ना त कुनै एकान्तमा गएर घण्टौ समय बिताउन नै। म कोठाबाट निस्किए तर कता जानलाई त्यो थाहा छैन्। म

असफलको कथा

            भनिन्छ यो दुनियाँमा न केहि मुस्किल छ न केहि सरल, सबै कुरा मान्नुमा छ  जस्ले सोच्छ मुस्किल उस्को लागि  मुस्किल र जस्ले मान्दछ सरल उस्को लागि सरल।  यो भनाइसँग मिल्ने एउटा कहानी छ सुन्नुहुन्छ?                  ऊ त्यहाँ झ्याल पट्टि अन्तिम टेबलमा हेर्नुस् त, तै कालो टि-सर्ट खैरो ट्राउजर लगाको केटा के! कफि पिउदै

      सुखी ‘जीवन’

   ‘जीवनको कुनै मोडमा मध्यातरमा या उत्तरार्धंमा भेट अवश्य हुनेछ, यी नयनहरु अवश्य जुध्नेछ बस, तिम्रो शिर नझुकियोस् सामु पर्न अनकनाएर पाइला अन्तै नमोडियोस्’ – जीवनद्वारा ‘इशिका’ लाई            www.ekahaniharu.com भौतिक वस्तुहरुको खाली ठाउँ भर्न धेरै सजिलो हुन्छ तर मन, यो खाली मन भर्न धेरै कठिन हुने रहेछ। कठोर त्याग गर्नुपर्छ, दुनियाँको अघि खुसी देखिने

आभार

कहिलेकाहीँ दिल र दिमागमा क्यामेस्ट्रि नमिलेको बेला विभिन्न तरङ्गहरु उत्पन्न हुने गर्छ, सोही तरङ्गलाई बिचार या भावनामा रुपान्तरण गर्न “इ-कहानीहरु” लेखिएको छ।  आफूपनि पुस्तकको पारखी भएकोले फुर्सदको समयमा कथा, उपन्यास, जीवनीहरु पढ्न रुचाउछु र आफ्ना प्रियजनहरुलाई पनि पढ्ने सल्लाह दिन्छु। पुस्तक पढ्नु आफैमा एउटा चुनौतिको विषय हो, तर जब पढ्ने बानी बस्छ पुस्तक पढ्नु छुट्टै

आगन्तुक

                      सुनसान रातमा एक्कासि टाढाबाट कुकुर भुकेको आवाजले म झस्किए। शरीर स्थिर थियो अनि मनमा अनेक प्रश्न लाग्छ पक्षाघात(Paralyze) यसैलाई भन्ने गरिन्छ।  सोहि समय मान्छे जस्तै दुईजना मेरो नजिक आए।  मान्छे जस्तै भन्नुको तात्पर्य मान्छे जस्तै यानि मान्छे थिएनन् तिनीहरु, कति ठूला ठूला आँखा र हरियो पातलो शरीर लगभग 4.5 फिट जति अग्लो नजीक आएर